|
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان باعث اضطراب بيش از حد مربوط به جدايي يك كودك از خانه و يا از كساني (در نوجوانان و بزرگسالان) است كه به فرد به آن ها وابسته است.
اين اضطراب فراتر از ميزاني است كه براي رشد فرد انتظار مي رود. ترس، اضطراب و يا اجتناب ماندگار است، و حداقل به مدت ۴ هفته در كودكان و نوجوانان و به طور معمول ۶ ماه يا بيشتر در بزرگسالان به طول مي انجامد.
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان، معمولا از خانواده هاي غيرصميمي نشات مي گيرند. هنگامي كه نوزاد از خانه و يا افراد وابسته اصلي جدا مي شوند، ممكن است به طور پيوسته احساس طرد، بي تفاوتي، غم و اندوه اجتماعي و يا مشكل تمركز بر روي كار و يا بازي را نشان دهند.
بسته به سن افراد، ممكن است ترس از حيوانات، هيولا، تاريكي، دزد، سارق، آدم ربايان، حوادث رانندگي، سفر هواپيما، و شرايط ديگري را داشته باشند كه به عنوان خطري براي يكپارچگي خانواده و يا خود افراد تلقي مي شوند.
نگراني در مورد مرگ و مردن نيز رايج است. امتناع از مدرسه رفتن ممكن است به مشكلات تحصيلي و اجتناب اجتماعي منجر شود.
كودكان ممكن است از اين امر شكايت كنند كه هيچ كس آن ها را دوست ندارد و يا مراقب آن ها نيست و در نتيجه آرزو مي كنند كه مرده بودند.
هنگامي كه زمان جدايي بسيار ناراحت مي شوند، ممكن است خشم و يا گاهي اوقات تنفر خود را نسبت به كسي كه آن ها را مجبور به جدايي كرده، نشان دهند.
اضطراب جدايي در نوزادان دكتر هلاكويي
وقتي كودكان خردسال در شب تنها هستند، ممكن است تجارب ادراكي غيرمعمولي را گزارش دهند (مانند كودكاني كه مي گويند تصور مي كنند افرادي كه به اتاقشان نگاه مي كند، موجودات ترسناك به آن ها نزديك مي شوند يا حس مي كنند چشم هايي به آن ها خيره شده اند).
كودكان مبتلا به اين اختلال اضطراب جدايي در نوزادان اغلب به صورت سخت گير، فضول و نيازمند توجه مداوم، مي باشند. اغلب اوقات تقاضاهاي مفرط كودك، به يك منبع سرخوردگي والدين تبديل مي شوند كه منجر به خشم و درگيري در خانواده است.
كودكان مبتلا به اين اختلال اضطراب جدايي در نوزادان، گاهي اوقات، به صورت افراد وظيفه شناس، سازگار، و مشتاق به خوشحال سازي توصيف مي شوند. كودكان ممكن است شكايت هاي جسماني داشته باشند كه به آزمايشات فيزيكي و روش هاي پزشكي منجر مي شود ولي در حقيقت مشكلي وجود ندارد.
حالت افسرده، غالبا وجود دارد و ممكن است با گذر زمان تداوم بيشتري پيدا كند و تشخيص فرعي اختلال افسرده خويي و يا اختلال افسردگي اساسي را توجيه كند. اين اختلال ممكن است نسبت به اختلال مربوط به هراس با هراس از مكان هاي شلوغ اولويت داشته باشد.
اضطراب جدايي چيست؟
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان ممكن است باعث شود كه كودك گريه كند، جيغ بزند، به شما بچسبد، سرش را تكان دهد يا صورتش را پنهان كند، اين كودكان وقتي كسي كه او را نمي شناسد به آن ها نزديك مي شود غوغا مي كنند.
همين واكنش‌ها ممكن است در مورد اعضاي خانواده و دوستاني نيز رخ دهد كه به نظر مي‌رسيد كودك شما زماني از آن ها لذت مي‌برد اما اكنون آن ها را “غريبه” يا حتي يك تهديد مي‌داند.
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان مرحله اي از رشد طبيعي است. در اين مرحله، كودكان وقتي از والدين يا مراقبان اصلي خود جدا مي شوند، مضطرب مي شوند. اختلال اضطراب جدايي در نوزادان معمولاً از ۸ ماهگي كودكان شروع مي شود و در سنين ۱۰ تا ۱۸ ماهگي شديدتر مي شود.
هنگامي كه از والدين يا مراقبان خود جدا مي شوند، به ويژه زماني كه از خانه دور هستند، احساس خطر و ناامني مي كنند.
آن ها براي امنيت و اطمينان به والدين و مراقبان خود نگاه مي كنند. گريه نشان مي دهد كه كودكان احساس دلبستگي به والدين يا مراقبان خود را ايجاد كرده اند. گريه در اين شرايط يك واكنش مثبت است.
اختلال اضطراب جدايي در نوزادان تا ۲۴ ماهگي كودكان ادامه دارد. در اين سن، كودكان ماندگاري اشيا را ياد گرفته اند و اعتماد پيدا كرده اند. اضطراب جدايي به مرور برطرف مي شود زيرا كودكان ياد گرفته اند كه والدين يا مراقبان آن ها حتي زماني كه ديده نمي شود نيز هنوز وجود دارند.
كودكان ياد گرفته اند كه به والدين خود اعتماد كنند يا در نهايت مراقبان خود باز خواهند گشت.
چگونه اضطراب جدايي كودك از مادر را كاهش دهد
به طور منظم او را در آغوش بكشيد. كودك خود را در آغوش بگيريد و دلبستگي او را تقويت كنيد
جدايي هاي كوتاه مدت را شروع كنيد. او را در اتاقي قرار دهيد و ابتدا مطمن شويد كه اتاق امن است و سپس او را براي مدت كوتاهي تنها بگذاريد.
استقلال را تقويت كنيد. به نوزاد خود اجازه دهيد راحت در اتاق بگردد.
توضيح دهيد كه چرا او را ترك مي كنيد و كي بر مي گرديد. هرچه كودك بزرگ تر مي شود بيش تر مي توانيد توضيح دهيد.
هرگز دزدكي او را تنها نگذاريد. اين كار باعث مي شود كه كودك اعتماد خود را نسبت به شما از دست بدهد. خداحافظي از او باعث مي شود كه احساس كند والدينش بي دليل و ناگهاني او را ترك نمي كنند.
بنشينيد و با هم كتاب بخوانيد.
با كودك خود نقاشي بكشيد.
به كودك خود اجازه دهيد با يكي از دوستان خود فعاليتي انجام دهد.
وقتي فرزندتان بدون شما روز را پشت سر مي گذارد، با تمجيد از او، عزت نفسش را تقويت كنيد.
درمان اضطراب جدايي در نوزادان
پس از هربار شير دادن كمي از كودك خود فاصله بگيريد تا اختلال اضطراب جدايي در نوزادان را كاهش دهيد.
حتما پيش از رفتن به كودك خود اطلاع دهيد.
به وعده هايي كه مي دهيد عمل كنيد تا اعتماد او را تقويت كنيد.
او را در محيط آشنا قرار دهيد و از پرستار بخواهيد به خانه بيايد.
سعي كنيد برنامه هاي ترسناك را مشاهده نكنيد.
به فرزندتان بگوييد كه حالش به مرور بهتر خواهد شد.
منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال اضطراب جدايي در نوزادان | درمان تضميني + تشخيص
:: ات مرتبط:
:: برچسب‌ها:
خبرنامه پیامکی 
